Gidemeyeceğim, nasıl yapsam derken davetiyemi kapıp koştum İstanbul Kongre Merkezi yollarında. Ne kıyafetim ne de başka işler güçler önemliydi benim için. Ya şimdi ya da kimbilir ne zamandı çünkü. Bir zamanlar bir arkadaşımın avuçlarıma koyduğu albümler farklı bir ruhla hayat bulacaktı çünkü. Ve o ruhun güzeliğini hissetmeye sadece dakikalar kalmıştı.
Salona benim gibi giden kaç kişi vardı acaba. Üzerimde kot, sweatshirt, spor ayakkabılarımla tıngır mıngır giyinen pek değerli izleyicilerin yanında kendimi bir an tuhaf hissettim. Sonuç da bale demek zerafet demekti birçoğumuz için. Ama dedim ya gözümü karartmıştım bir kere ve hiç bir şey umrumda değildi.
Bir sürü şey yazmak istiyorum buraya. Dansçılardan, müziklere, kareografiden sahne tasarımına kadar ama hiç birinden bahsederek merakınızı gideremeyeceğim, üzgünüm :/ Ama iyi bir şey yapıyorum sizler adına.. Gidin, güzel kırmızı koltuğunuza yerleşin ve soluksuz 90 dakikanın her saniyesini dolu dolu yaşayın; neler olacak merakıyla.
Fotoğraf çekmek çok isterdim ama malum kurallara uymak lazım, olmadı; ama üzülmedim de pek, o zaman saniyelerim tamamlanamazdı.
Ve Teşekkürler, sevgili showhow ekibine.. Bizlere bu güzel olanağı sundukları için. Cicili bicili kıyafetleri ve güler yüzleriyle bizleri karşılayıp yine aynı güler yüzleriyle uğurladıkları için. Ve sevgili Tolga'ya ayrıca teşekkürler :)
