neler oluyor bu memleketimin sanatçılarına?

Kaç gün oldu yazamadım; birikti yazılacaklar ama işten güçten fırsat bulamıyorum ki.. Son günlerde arşivlere daldım. Kimler seneler önce neler giymiş, ne sahnelere çıkmış, ne kareler yakalamışız bir bakıyım dedim. Öyle kareler var ki hangi birini paylaşabileceğimi bilemediğim gibi paylaşmasam daha iyi olur diyecek kadar da komik kareler var içlerinde.

Hani, biz Türk sanatçı milletinin ( burda bende sanatçıymışım gibi anlaşılabilir,malumunuz yok öle bir şey ) değişik arzu halleri, şaşırtıcak kaprisleri, bir dünya yıldızıymışcasına kurdurdukları sahneleri, akılalmaz kaşe paraları vs vs var ki, laf söylemeye ne hacet.. "hadi size iyi günleeerrr" deyiveriyorsun ister istemez. Düşünmüyolar ki bunun ışıkçısı var, tesisatçısı var, kadrolu çalışanı var, vergisi, tanıtımı, biletlerin satılıp satılmaması, var da var. Sen paranı al ohhh, sahneyi baştan yarattır, basılan afişleri beğenme çöpe attır; öyle ya zaten hepsi de bedavaydı. Şimdi bunu okuyan sanat aleminden birileri varsa şayet bana söyleniyordur." ne var benim de menejer param, orkestram, yolum, kostümüm, yılllarca emek verdiğim bir sesim var. Az bile istiyorum" Haklısınız efenim; buyrun bütün yollar size açık olsun.

Örnek mi? Aslında örneği çok. Elimdeki birkaçını paylaşıyım sizlerle. Şimdi yan tarafta Ebrü Gündeş'in bir kaç yıl önce vermiş olduğu konserinden bir görüntü var. Kaplan kürklü desenli koltuğuyla her zaman ki sağ köşesini kapmış. Hemen yanı başında ve sahneyi tamamen kaplayan büyük büyük mumlar burda tam görünmese de, hemen diğer fotoğrafta göze çarpmakta. Aslında sevgili sanatçımızın bu konserden

istediği pek bir atraksiyon yok.

Taaki bir sonraki konserinde kendisi için düzenlenen sahneyi görene kadar. Şimdi o kare; kendisine özel bir platform hazırlandı.Sahne de bir asansör. İçinde, işte o kılıfını değiştire değiştire hemen hemen her konserinde kullandığı vazgeçilmez koltuğu ve Ebru Gündeş. En irisinden mumları- bu sefer mumların üstündeki simleri görmeye çalışınız lütfen- küçük ateş havuzlarıyla ateş dansçıları ve onları çok şükür söndürmeye yetmiş ki 10'dan fazla fan.Burda o asansörden inerken kullandığı merdivene de dikkat etmenizi istiyorum ki, kendisi için o da özel tasarlandı.

Gelelim 3 Nisan'daki konserine. Aslında gelmeyelim. Şimdi konser gerçekleşmeden konsepti söylemek olmaz; ancak şu kadarını belirtebilirim ki, yazık olacak orkestrasına. Artık düşme korkusu mu, yükseklik korkusu mu, yoksa spotlardan yanıp kavrulma korkusu mu sarar onları bilemiyorum ama içlerinden bir ya da bir kaçının azizliğine uğrayacakları kesin bence.